Levensgevaarlijk!

Een overnameproces in het midden- en kleinbedrijf heeft een zeer vertrouwelijk karakter. In de regel zijn er ook weinig personen bij betrokken. Namelijk de ondernemers zelf, hun partners, de accountants en de overnameadviseur. Het personeel wordt hier niet in betrokken. Zelfs niet de ‘tweede man’ binnen het bedrijf of andere in dienst zijnde sleutelfiguren. Dit is namelijk levensgevaarlijk!

Uit loyaliteit naar het personeel voelt een verkopende ondernemer zich vaak moreel geroepen om vroeg in het verkoopstadium zijn mensen hierover te informeren. Niet doen dus! Dit geeft alleen maar interne onzekerheid en onrust in de organisatie. Mensen gaan hier bijvoorbeeld ongegronde conclusies aan verbinden, zoals ‘het zal wel slecht gaan met de zaak’.

Een overnametraject is soms net een Pyreneeën-etappe en lang niet alle gesprekken resulteren in een fusie of overname. Ketst een overname – waarbij het personeel in kennis was gesteld – toch af, dan wordt dit negatief geïnterpreteerd. Niet alleen bij de verkopende partij: ‘zaten er lijken in de kast?’ Maar ook bij de kopende partij: ‘was er een gebrek aan geld of lef?’

Regelmatig wil een geïnteresseerde partij interviews met diverse medewerkers. Dit is ook een ‘no go’ en kan door de spanning en onzekerheid die dit teweegbrengt zelfs leiden tot het vertrek van medewerkers of sleutelpersonen. De kans dat de markt weet dat het bedrijf in te etalage staat, neemt hiermee toe. Waardoor ook bij opdrachtgevers twijfel kan ontstaan.

Wanneer moeten we de mensen dan wel informeren? Wacht hiermee zo lang mogelijk of informeer het personeel pas na de feitelijke overname. Dan is het uit de vertrouwelijkheid en kan iedereen er onderbouwd en in alle openheid over praten, mogelijke vragen stellen en vooral ook direct kennismaken met de nieuwe eigenaar.